Storytelling en de toerist uithangen

Hallo,

Het heeft weer even geduurd... maar ik heb dan nu eindelijk tijd om even rustig alles wat er is gebeurd neer te schrijven.

Deze twee weken stonden in het teken van 'Verhalen vertellen', onze eerste toets sinds we hier zijn. Vorige week zijn we begonnen met lessen over hoe je je stem moet gebruiken tijdens het vertellen van verhalen, hoe je je lichaamstaal gebruikt, muziek, dans en drama in het verhaal gebruikt. De lessen die we hiervoor kregen waren erg leuk. Zo hebben we een opdracht moeten doen waarbij de kinderen (in dit geval mijn klasgenoten) in principe het verhaal vertellen maar waarbij jijzelf als pedagoog de leiding neemt. Zo kunnen de kinderen beslissen waar het verhaal over gaat, jij herhaalt wat er gezegd wordt en gebruikt drama, je lichaamstaal en stemmetjes om het verhaal te ondersteunen.
Ook hebben we hier verschillende opdrachten geleerd wat je na het verhalen vertellen kunt doen om te evalueren, zeg maar. Zo hebben we een opdracht gedaan die de 'hete stoel' heet, vertaald naar het Nederlands. Bij deze opdracht moet een van de kinderen op de stoel gaan zitten als de hoofdpersoon van het verhaal en de andere kinderen stellen vragen aan de hoofdpersoon. Zo kom je helemaal in het verhaal en kun je je meer voorstellen van hoe deze persoon denkt, praat en doet.

Voor deze opdracht moesten we ook ons eigen verhaal gaan schrijven. Dit mocht je helemaal zelf verzinnen. Dus uiteraard ging mijn verhaal over elfjes, kaboutertjes en roze olifantjes met vleugeltjes. Heeerlijk fantasie! Van dit verhaal moesten we uiteindelijk een gedeelte uitkiezen dat je voor de klas moest presenteren. Dit was uiteraard heel spannend. Omdat het je eigen verhaal is, en je niet precies weet hoe anderen hierop gaan reageren. Ook omdat je niet de tekst erbij mocht houden maar vanuit je hart moest vertellen, zoals mijn juffrouw het formuleerde. Maar ook omdat je het in het engels moest doen. En hoewel mijn Engels steeds beter wordt, vond ik dit toch wel heel erg spannend. En was ik heel erg bang dat ik de woorden niet kon vinden en hierdoor de grote lijn van mijn verhaal niet kon vertellen.
Het viel uiteindelijk reuze mee en gelukkig zat iedereen in hetzelfde schuitje.
Vanuit de verhalen die zijn verteld moesten we een reflectie schrijven waarin je de vraag beantwoord waarom verhalen vertellen goed is voor de taalontwikkeling van kinderen en hoe je drama, muziek en dans in het verhalen vertellen kunt voegen. Dit moesten we in de reflectie schrijven met ons studiegroepje. En hieraan moesten we verschillende theorieën kunnen koppelen en refereren. Een hele interessante opdracht, maar ik ben toch heel erg blij dat we hem af hebben en dat we hem allemaal hebben behaald!

Na deze intensieve week dachten we een weekje niet uit te gaan en in plaats van uitbrakken op de bank, op zaterdag Kopenhagen te gaan bezoeken. We hadden al een plannetje gemaakt om naartoe te gaan, maar toen we aankwamen in Kopenhagen bleek op dat moment het wereldkampioenschap halve marathon plaats vond in Kopenhagen. Het was dus ontzettend druk in de stad en als eerste hebben we een gedeelte van de marathon op een groot scherm bij de finish zitten bekijken. Vanuit hier zijn we de stad doorgelopen waar we als eerste bij de beroemde Nyhavn zijn gaan kijken, en natuurlijk als toerist zijnde overal foto's van hebben geknipt.
Het was ontzettend mooi weer in Kopenhagen dus hebben we ook onze plannen overboord gegooid om een museum te gaan bezoeken, dit bewaren we voor de minder mooie dagen!
Vanuit de Nyhavn (die ik aanraad voor iedereen die van plan is Kopenhagen te gaan bezoeken), zijn we verder gelopen naar de Amalienborg Slot. Dit is de officiële residentie van koningin Margaretha II, dat wordt bewaakt door soldaten in traditioneel uniform. Toen we aankwamen zagen we nog net dat er een wachtwisseling had plaatsgenomen. De soldaten liepen net weg! Prachtig om te zien.
Vanuit het Amalienborg Slot zijn we verder gelopen naar de Amaliehaven waar een prachtige boot in het water lag.
We wilden graag de kleine zeemeermin zien, maar wat is dat een eind wandelen zeg! Pfff... dachten we er eindelijk te zijn, bleek het zeker nog een kilometer lopen.
Ik moet eerlijk zeggen, toen ik aankwam bij de kleine zeemeermin viel het me tegen. Maar ik kan natuurlijk niet na 4 maanden in Denemarken te hebben gewoond, zo dicht bij dit kunstwerk, zeggen dat ik het niet heb gezien. Dus nu hebben we het gezien en kunnen we het hoofdstuk afsluiten! De geschiedenis achter dit kunstwerk boeit me, maar het kunstwerk zelf vond ik niet veel voorstellen.

Na de hele reis naar de kleine zeemeermin zijn we teruggelopen via de andere kant naar het treinstation. Maar voordat we daar aankwamen zijn we nog veel meer kunstwerken tegengekomen. Zo kwamen we eerst bij Kastellet. Dit is een fort gebouwd in 1663. Die al velen eeuwen voor van alles wordt gebruikt. Zo werd het tijdens de tweede wereldoorlog gebruikt door de Duitsers en in de 19e eeuw werd het als gevangenis gebruikt. Hoe luguber de plek ook is, het is een hele mooie plaats voor te wandelen. Vooral ook omdat het fort is gebouwd in een 5 puntige ster met op elke hoek een uitkijkpost.
Vanuit dit fort zijn we verder gaan wandelen en zijn uitgekomen bij de Marmorkirken. De kerk heeft de grootste koepel in Europa en de muurschilderingen in het gebouw zijn prachtig.

Ik ben echt verliefd geworden op deze stad en ik ben benieuwd wat de volgende uitstapjes naar deze mooie stad gaan brengen!
De foto's staan allemaal op facebook!

Liefs,
Marlou